Αυτή η τεχνική ζωγραφικής πάνω σε γυαλί καθιερώθηκε να λέγεται Βιτρώ.
Συγγενεύει με τη ζωγραφική και ψηφιδωτά, είναι συνδυασμός αυτών των δύο. Χαρακτηριστικό δείγματα υαλουργίας είναι σχεδόν ολα τα παράθυρα των ναών της Ευρώπης. Αυτή η τεχνική διαθέτει μακρά ιστορία αλλά με το πέρασμα των χρόνων έχει υποστεί πολλές διαφοροποιήσεις στη θεματολογία και στην τεχνική.
Στην εποχή μας ο όρος Βιτρώ (υαλουργία) περιλαμβάνει φωτιστικά καθρέφτες και άλλα αντικείμενα.
Η Βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα και οι κοινωνικές τριβές απομυθοποιήσει την τέχνη του βιτρώ. Ας ρίξουμε μία ιστορική ματιά στην τέχνη της υαλουργίας.
Είναι γνωστό πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι επεξεργάζονταν το γυαλί με μεγάλη επιτυχία.
Οι Άραβες έφτιαχναν ψηφιδωτά που ήταν συνδεδεμένα με γύψο και ενισχυμένο με σίδερο και φυτικές ίνες, "κλωστρα" όπως αναφέρεται πολύ πρίν την επιδρομή των Φράγκων και οικειοποιηθούν αυτή την τεχνική.
Λόγω των εμπορικών σχέσεων με τους λαούς της Αραβικής χερσονήσου, τεχνίτες στο Πήλιο, τη Σιάτιστα, την Καστοριά και σε άλλες πόλεις της Κεντρικής και Β. Ελλάδας έφτιαξαν σε αρχοντικά τα περίφημα "υαλοστάσια" με καθαρά Ελληνικό χαρακτήρα.
Μετά τον 10ο αιώνα οι σταυροφόροι φέρνουν μια επαναστατική καινοτομία στη τέχνη της υαλουργίας το μολύβι σαν συνδετικό υλικό μεταξύ τών κομματιών γυαλιού. Ο ενισχυμένος γύψος ήταν πολύ παχύς σαν συνδετικό υλικό των χρωματιστών γυαλιών και παρόλο που οι Άραβες έκαναν "αραβουργήματα" μ' αυτόν για να του δώσουν χάρη κι αλαφράδα, ήταν περιοριστικός στη δημιουργία κομψών παραστάσεων.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τα μοντέρνα υλικά εισέβαλαν ορμητικά στο χώρο της διάφανης δημιουργίας εντάσσοντας αυτή την τέχνη στον ευρύτερο χώρο της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου