Περί τέχνης

Η τέχνη είναι η ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει τόν εαυτό του και τόν κόσμο πού τον περιβάλλει.

Ο καλλιτέχνης στο έργο του συνειδητά ή ασυνείδητα εκφράζει την γνώμη του για όσα παρατηρεί γύρω του. Δύσκολα μπορείς να αρίθμησης τις υπηρεσίες που προσφέρει η τέχνη στο κοινωνικό σύνολο. Η τέχνη βοηθάει στην εξωτερίκευση συναισθημάτων, τραγουδάει χαρές ή λύπες καί κάνει τόν άνθρωπο πλουσιότερο σε εμπειρίες ζωής. Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την τέχνη όχι απλή ευχαρίστηση αλλά μια μορφή εκπαίδευσης για τους πολίτες. Τα πρώτα γραπτά της Αρχαίας Ελληνικής λογοτεχνίας είναι η Ιλιάδα και Οδύσσεια γραμμένα από τον Όμηρο. Υπάρχουν και θεατρικά έργα των τραγικών Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη και οι κωμωδίες του Αριστοφάνη που θεωρούνται διαχρονικές. 

Ο Πλάτων μέσω του Σωκράτη πιστεύει ότι η τέχνη είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά όψεις του κόσμου. Περιγράφει έναν τεχνίτη ο οποίος μπορεί να κάνει ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι τεχνίτες προκαλώντας την απορία του συνομιλητή του. Ο θαυμαστός αυτός τεχνίτης για τον Σωκράτη είναι ο καθρέφτης ο οποίος αντικατοπτρίζει όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου.

Ο ζωγράφος είναι ένας τεχνίτης ο οποίος κατασκευάζει εικόνα όχι τη πραγματική αλλά κάτι που μοιάζει με το πραγματικό. Αυτό που θέλει να πει με το παράδειγμα μα του καθρέφτη ο Σωκράτης είναι εάν η ακρίβεια στη μίμηση είναι ο στόχος τού καλλιτέχνη απλά αυτή η αντιγραφή μπορεί να γίνει τοποθετόντας ένα καθρέφτη μπροστά στον κόσμο. 

Γιατον Αριστοτέλη, όπως και για τον Πλάτωνα, η τέχνη είναι μίμηση, αλλά απ’ αυτήν τη βασική παραδοχή, ο Αριστοτέλης βγάζει εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα 

απ’ αυτά στα οποία είχε καταλήξει ο Πλάτων.